سرم را محکم روی بالشت فشار میدهم

سرم را محکم روى بالشت فشار میدهم..
مى خواهم خاطرات نیمه جانى که توى کله ام به تکاپو افتاده اند را خفه کنم..
لعنتى هاى بى رحم..!
حتى شیرین ترین شان هم زجر آورند..
راه گریزى نیست..انگار یک کِش مرا محکم وصل کرده به آنها..
هرچقدر بیشتر از آنها فاصله میگیرم با سرعت بیشترى به عقب پرتاب میشوم..
خیلى عقب تر.. حتى قبل تر از نقطه ى شروع..
همیشه شبیخون میزنند..ذره ذره روح و تنم ام را مى آزارند..
کاش جراحتى ، زخمى یا نشانه اى روى تن ام مى ماند از آنچه بر سرم مى آورند..!
ولى حیف..دست شان رو نمى شود!
توى مغزم چاله حفر میکنند و زنده زنده مرا گور میکنند.. درست توى جسمِ خودم!!